Rozenromantiek

De snijpioenen vallen bijna om maar ze zijn zo mooi. Weelderig romantisch en bijna doorzichtig, de bladeren.

De 'gewone' roos over de schutting staat ook in volle bloei, de roosjes zijn wat kleiner maar door de hoeveelheid en de intensiteit van de kleur word ik er altijd blij van.

Het blad van de Magnolia grandiflora

Er zijn al genoeg foto's en berichtjes over de bloem van de Magnolia grandiflora, en dan vooral over het lange wachten op de bloei. De bladeren daarentegen, komen bijna dagelijks uit hun knoppen. Uiterst elegant ontvouwen zich uit één knop meerdere bladeren.

Qua bloem, er zitten dit jaar twee knoppen in.

Zaaddozen van de pioen

En dan is hij uitgebloeid, de boompioen. Zelfs dan is het nog een schoonheid. De zaaddozen die hij voor ons achterlaat, zien er uit als een narrenmuts. Maar een heel charmante.

Schildersverdriet

Dit plantje met de veelzeggende naam 'schildersverdriet' hebben we al een paar jaar in de tuin staan. Het is een steenbreek, Saxifraga urbium, en het schijnt de naam schildersverdriet te hebben gekregen door het feit dat het moeilijk te schilderen is. Maar of dat echt zo is.

Hoe dan ook, het is een plaatje. Een plantje zonder problemen.

Rododendron in bloei

Eindelijk heeft de rodo zijn plek gevonden. Hij bloeit en hij bloeit in volle glorie. De eerste jaren stond hij te droog, te licht, te van alles. Een plek niet in de volle zon en wat turfmolm doet wonderen.

Goed nieuws en slecht nieuws

Het slechte nieuws is dat de kersen weer onder de luizen zitten. Het goede nieuws is het parende stel lieveheersbeestjes op de kers.

Luizen genoeg voor een heel elftal dus mijn zegen hebben ze...

Witte Aubrieta

Met onze blauwe Aubrieta wil het niet erg vlotten maar de witte daarentegen bloeit er lustig op los.

De naam Aubrieta kreeg het plantje van de Franse illustrator Claude Aubriet (1651 - 1742). Aubriet is op zijn beurt 'ontdekt' door de Franse botanicus Joseph Pitton de Tournefort welke het concept 'geslacht/familie' (genus) in de botanie introduceerde waardoor het classificeren van soorten eenvoudiger werd.

Drie pioenen

En prompt staan ze alledrie in bloei.

De eerste kersen...

Goed... we zijn voorbereid op merels die ook kersen lusten. Maar of we dit jaar de luizen kunnen tegenhouden. We gaan het zien. De kers, seizoen 4.

Het begin is goed: we hadden bloesems en we hebben nu knoppen.

Volle bosbes

De bosbes belooft een grote oogst dit jaar, gezien de enorme hoeveelheid bloemen. De netten liggen klaar want vorig jaar hebben we zowel de bosbes, de minimale kersenoogst en de framboos moeten delen met de merels in een verhouding die duidelijk in het voordeel van de merels was. Dus zodra de eerste bessen zichtbaar zijn, dan sluit het net.

We schenken ze de moerbei en de Japanse wijnbes. Maar kers, framboos en bosbes zijn voor ons!

White pixie

Saxifraga splijt rotsen in tweeën. Althans, dat dacht men vroeger. Vandaar de naam: Saxifraga komt van het Latijnse saxum (rots) en frangere (breken), zegt deze bron over mossteenbreek. De Nederlandste benaming is dan ook steenbreek of mossteenbreek.

We hebben er meerdere van. Het schildersverdriet bijvoorbeeld. En deze op de foto hebben we sinds gisteren. Deze heet 'white pixie'.

Cercis met varen

De lichtval was zo mooi gisteren. Het hartvormige rode blad van de cercis tegen een achtergrond van de felgroene varen.

Pioenen in drievoud

Het wordt nu een echte plant in plaats van een staak, onze boompioen. En we worden getrakteerd op maar liefst drie bloemen!

De eerste bloeit.

Judasboom

De judasboom heet zo omdat volgens de vertelling Judas zich aan deze boom ophing. Of omdat de bloemen die op het hout bloeien, verwijzen naar de wonden van de kruisiging. Weg onschuld.

De boom heeft een fijn roze bloemetje dat op de stam groeit en krijgt hartvormige blaadjes tegen het eind van de bloeiperiode. Het blad is rood, net als onze rode hazelaar en in de herfst verkleuren de bladeren in verschillende, prachtige kleuren rood. Onze variant heet Cercis canadensis 'Forest Pansy'.