Roodborstje tikt tegen...

Het was wat winderig waardoor de vetbol heen en weer schommelde maar hij/zij (geen idee welke sekse het is) bleef dapper zitten.

Vinken en mussen

Vanochtend hebben we al twee vrouwtjesvinken gezien, samen met twee heggenmussen, en nu net zag ik ook een mannetjesvink. Boven in de linde. De dames, die bruin/wit zijn, scharrelden op de grond naar voedsel. Meneer, met een blauw/grijze muts, genoot van het uitzicht.

Vogelsnackbar

De stam op de foto heeft gaten waarin vetmengsels gesmeerd kunnen worden voor de vogels. Een vette hap halen uit de 'muur' dus.

Vanochtend is er een grote bonte specht gesignaleerd in de tuin. Op het vogelkastje in de linde, op zoek naar eten. Vandaar de actie van de vetpaal. Ik heb vet vermengd met zonnepitten en pinda's. Schijnt dat ze dat lekker vinden, die spechten. En nu maar wachten.

In de goot

De buren hebben een vijver met vissen. Dus hebben we zo af en toe een reiger in de buurt. Meestal zit deze dan op het dak van de schuur. Vandaag echter werd van een andere strategie gebruik gemaakt. Deze reiger begon rustig aan in de dakgoot.

Koolmees

De hazelnoten die ik in het voederhuisje leg, worden vooral gegeten door meesjes. Op de foto een koolmees, en eerder vandaag zag ik al een pimpelmees druk in de weer. Noot tussen beide pootjes klemmen en dan met de snavel happen.

Het was overigens een enorme drukte in de tuin vanochtend. Meesjes, merels, roodborst en winterkoninkje zijn gespot. Zowel pimpel- als koolmees hebben de vetbollen ontdekt.

Vorige week zagen we een koperwiek, althans dat denken we. Het beestje leek iets fijner dan een merel, en mijn eerste gedachte was dat het een lijster zou zijn. Wat opviel was de markante witte streep bij het oog. Nu heeft de zanglijster geen witte streep bij het oog en de grote lijster wel, maar de grote lijster is beduidend groter dan een merel. Dus blijft de koperwiek over. En die probeer ik nu weer te lokken door wat vruchten op de plek te leggen waar hij landde.

Dwaalgast

In een kale linde kun je je niet zo goed verstoppen. Vanochtend toen ik naar buiten keek, zag ik een rond zwart 'ding' in de boom zitten waarvan ik niet direct wist wat het was maar wel dat het normaliter niet in de linde zit. Het bleek een waterhoen.

De vraag is nu waarom het beest daar is gaan zitten. Weinig waterkant in onze tuin. Ziek, gewond, een pioniersgeest, evolutie?

Al gauw werd hij vergezeld door het roodborstje dat onder de boom naar brood scharrelde en van de vetbol ging eten. En later door de pimpelmeesjes die de takken van de linde vaak als tussenstop gebruiken om daarna naar het voederplankje met de hazelnoten te vliegen.

Tijdens het fotograferen kwam ik iets te dichtbij en fladderde de hoen weg. Hij belandde op de vensterbank van de buren. Even leek het of hij een poot miste maar dat is niet zo.

De eerste bezoekers

Naast de eksters die bij het tuinmeubilair horen inmiddels, en een enkel koolmeesje die uit het voederbakje heeft gesnoept, hadden we vandaag een spreeuw op bezoek. Hoewel er genoeg in de buurt rondvliegen, komen ze weinig in onze tuin. Het brood in het voederbakje is verleidelijk genoeg kennelijk.

Het roodborstje heb ik al wel op de schutting gezien, maar nog niet op het voederbakje. En de pimpelmezen struinen voornamelijk de ventilatieroosters van de huizen aan het plein af, en ook dakgoten. Zo ook de goot waarin de boomkruiper in de zomer zijn nest had.

De vetbollen zijn nog niet aangeraakt... althans niet zichtbaar.

Fijne, witte Sedum

De pronkende, fijne, witte Sedum waarvan ik de toenaam niet weet. Meestal helpt wikipedia of Neerlandstuin hierbij maar in dit geval niet. Maar zie het plaatje, hij is beeldig.

Cyclaam

Het is echt herfst geworden, de Wingerd heeft bijna al haar blad verloren en verder is er vooral sprake van nabloei. De Penstemon, de paddelelie en de Campanula sudderen nog een beetje na en een fijne witte Sedum staat momenteel te pronken.

Maar wat echt opvalt nu, en ook hoort bij dit jaargetijde, is de cyclaam. Ze geeft bijna licht in dit grauwe weer.

Vogels voeren

Ik heb vetbollen gemaakt. Naar eigen recept, dat wil zeggen, naar dat van mijn vader. Men neme frituurvet, (zelfgemalen) mais, vogelvoer (zo'n verzameling zaden die je bij een tuincentrum koopt), zelfgevonden zaden van bijvoorbeeld kaardebol en mengt dat met het vet. Dit laat je hard worden in een mal (wij gebruikten de plastic pot van de jodenkoeken) en dan is het het idee dat je de bol ergens op plakt of aan hangt of in smeert. In ons geval zie foto, een eenvoudig maar ingenieuze vetbolhouder met zitplaatsen voor de vogels.

Een ander experiment met vogelvoederen zijn hazelnoten en rozebottelzaden... vinden ze lekker heb ik me laten vertellen. Ik ben benieuwd. En wat vogeltjes verder eten lees je hier.

Monnikskap

Als ongelovige is het een open deur om de link te leggen tussen de naam van deze plant en haar uiterst giftige eigenschappen... maar de naam monnikskap schijnt te zijn ontstaan door de gelijkenis van de bloemvorm met een monnikskap...

Aconitum in het latijn. Hij bloeit tot laat in het najaar.

Het hommelnest

Of liever het rommelnest. Ik had al lange tijd geen hommelactiviteit meer waargenomen rondom het nestkastje, en durfde het vandaag aan deze te openen. Ik stond wat wiebelig op de ladder moet ik bekennen, ik wist ten slotte niet of er nog een koningin in het nest achtergebleven was. Een hommelkoningin in winterslaap wekken door haar paleis hardhandig heen en weer te schudden is ten slotte niet erg diplomatiek. Ik hield mijn hoofd dan ook zo min mogelijk voor de nestingang om een eventuele aanval te ontwijken en droeg het kastje zo voorzichtig mogelijk de ladder af naar de tuintafel.

En zie daar het resultaat. Een rommeltje dat in de verste verte niet lijkt op een bijenraat, maar meer op een stofnest. Geen koningin gezien, en mocht ze er wel in gezeten hebben dan ligt ze nu op de composthoop. Ik heb het nestkastje geleegd in de hoop dat er volgend jaar weer koolmeesjes in komen.

Net toen ik uit het keukenraam keek, zag ik een koolmees het kastje controleren... ik heb goede hoop!

Bosbes

Na de oogst verschiet de Amerikaanse bosbes van kleur. Hoewel ze 'Bluecrop' heet en (dus) donkerblauwe bessen geeft, worden de takken en bladeren aan het eind van het seizoen vuurrood.

Op de achtergrond staat de braam waar we nu nog steeds de vruchten van plukken.

Herfstvreugde

De Sedum 'Herbstfreude' is inmiddels op haar rozeroodst. Ik kan me van vorig jaar herinneren dat ze vlinders aantrok, maar het weer is zo nat dat het lijkt of dat nu minder is. Of misschien ben ik wel gewoon te weinig in de tuin. Maar van achter het keukenraam kijk ik met freude naar alle mooie herfstkleuren.

Zilverkaars in volle glorie...

... met op de achtergrond de herfstkleuren van de Cercis canadensis 'Forest Pansy', ofwel Judasboom.

Tegen wandluis en menopauzale klachten

Voor elk wat wils, de zilverkaars, Cimicifuga acerina heet onze variant. Cimicifuga betekent iets als 'wandluis afweerder' en daarnaast bevat de plant stoffen die helpen tegen menopauzale klachten.

Voor mij persoonlijk betekent het dat de herfst nadert. Aan het einde van het seizoen is de zilverkaars een cadeautje. Ze helpt niet alleen tegen klachten die horen bij de herfst van je leven....

Harige tong

Men is sceptisch over de houdbaarheid van de Penstemon in Europa. We hebben onze Penstemon 'rich ruby' dit voorjaar bij Ploeger vandaan gehaald en ze doet het vooralsnog prachtig. Ze bloeit door als je haar na de bloei snoeit. Maar of ze de winter overleeft is een tweede.

In het Engels wordt ze in de volksmond 'beardtongue' genoemd, vanwege de 'staminode' (= de harige meeldraad die onvruchtbaar is maar waarvan ik de Nederlandse naam niet weet). De latijnse naam komt van penta = 5 en stemon = meeldraden. Maar waarom in het Nederlands de naam schildpadbloem...? De Chelone obliqua is bijvoorbeeld ook een schildpadbloem. De uitleg voor haar naam hier is: "...en dankt haar naam aan de schildvormige bovenlip van de bloemkroon. Het Griekse woord kelone betekent schilpad."

Wellicht vindt men dat de gelijkenis ook geldt voor de Penstemon.

Hazelnoot

We waren de hazelaar bijna vergeten. De aanleiding van deze aankoop lag in onze toevallige ontmoeting met een hazelaar vol met natte vruchten in de Bourgogne twee jaar geleden. Die ontmoeting beviel zo goed dat we er een in de tuin 'moesten' hebben, maar dan in het rood.

Onze oogst vandaag bleek al behoorlijk gedroogd. Toen we in de Bourgogne waren was het dan ook begin augustus. Hoe dan ook, deze eerste oogst, al was het een kleine, smaakte echt naar hazelnoot en zeker naar meer.

De boom is nu ongeveer twee keer zo groot als vorig jaar. Volgend jaar misschien wel acht noten!

Zeeuwse knoop

Mijn oma droeg ze als sieraad, de Zeeuwse knoop. Ik was verbaasd ook een botanische variant tegen te komen, zo maar op de biologische markt in de Jordaan.

Paddelelie

We hebben deze gekocht als de 'Poor man's orchid'. Ikzelf was er niet erg enthousiast over. Op de foto bij de kweker leek het een grote, protserige bloem te zijn. Nu staat ze in bloei in de tuin en blijkt ze heel fijntjes met sproeten. Heel charmant.

Er zijn meerdere bloemen die de naam 'Poor man's orchid' dragen. In eerste instantie vond ik alleen informatie over de 'Schizanthus Pinnatus', maar onze variant heet 'Tricyrtis formosana' in het latijn. Naast 'armelui's orchidee' heeft deze ook de weinig flatteuze naam paddelelie gekregen, schijnbaar wegens de vlekken die aan een pad doen denken. Persoonlijk denk ik eerder aan een octopus.

Bij griep en verkoudheid...

...schijnt de zonnehoed (Echinacea) goed te doen volgens sommigen. Anderen zijn daar kritisch over.

Ik vind het vooral een erg mooie bloem, bovendien trekt ze vlinders aan.

Zonder foto

Deze keer heb ik 'hem' weggejaagd toen ik een foto wilde maken, helaas... maar er zat wederom een kolibrievlinder in de tuin, op de buddleja deze keer.

Blauwtje

En ook nog het boomblauwtje met de vleugels gespreid, het kan niet op vandaag....

Toevalstreffer

Terwijl ik de kleine vos achtervolgde om deze wat nader te bekijken, dook ineens het grote koolwitje vanachter de buddleja omhoog hetgeen deze prachtige toevalstreffer opleverde...

(als je op de foto klikt, dan krijg je hem vergroot in beeld)

Dag pauw oog

En deze kan niet uitblijven natuurlijk... vandaag is de dag van de dagpauwoog, ik zie hem overal, in de tuin, op elke vlinderstruik die ik tegenkwam gedurende mijn fietstochtje in de buurt. Hier tijdens een tussenlanding op wat onkruid tussen de steenanjers en gezamenlijk met de kleine vos op de buddleja in onze tuin.


De dagpauwoog zweeft, zeilt echt voorbij als een volleerd deltavlieger.

Bruin zandoogje

Het is toch grappig om te zien hoe het gedrag per vlindersoort verschilt. Dit is het bruine zandoogje, die hier op het blad van de magnolia zit, later op de wingerd bleef zitten en verder heel snel en druk rondfladdert. Zodra hij je passeert lijkt het een oranje vlek die voorbij schiet, je krijgt niet de kans de tekening op de vleugels goed te bekijken en zodra het beestje geland is, houdt het de vleugels stijf op elkaar.

Het bonte zandoogje houdt wel weer de vleugels uit elkaar zoals te zien op de foto eerder gepubliceerd, maar deze lijkt ook weer geen bloemen te bezoeken maar blad.

De atalanta kun je nogal eens vinden op warme plekken in de zon zoals een muur of op een stoel, of lekker langdurig op de vlinderstruik. De atalanta laat zich bovendien rustig fotograferen. En het koolwitje (zie onderste foto) is de grootste fladderaar, lastig te fotograferen maar overal te vinden.

Bont zandoogje

Volgens wikipedia een vlinder die de voorkeur geeft aan naaldbossen en gemengde bossen als leefomgeving... De braam, de Japanse wijnbes en ons grasveld voldoen kennelijk ook aan de gestelde eisen.. Maar een gemengd bos (het Vliegenbos) nabij dus ik vermoed dat onze tuin in een gunstige vliegroute ligt.

Dit vrouwtje (vermoed ik) op de foto zit op de Japanse wijnbes.

Adam Buddle en de Atalanta

De storm van de afgelopen week heeft hem wat verwilderd, de vlinderstruik (Buddleja davidii 'Black Knight'), maar hij bloeit. En doet zijn naam eer aan, de vlinders bezoeken hem veelvuldig en langdurig. Op de foto de Atalanta.

Een andere (bij)naam van de vlinderstruik is herfstsering wegens de late bloei (van juli tot september). Maar dit jaar bloeit hij vroeg, ik zie struiken in de buurt die nu al bijna uitgebloeid zijn. Vorig jaar kwamen we eind augustus terug van vakantie en toen begon de bloei pas, opgevolgd door de bloeiende sedum 'echt' in de herfst...

De struik is, door Linnaeus, vernoemd naar Adam Buddle, Engels botanicus uit Sussex eind 17e eeuw.

Verslaafd

Het was slechts een kwestie van geduld... en hoe kan het ook anders met zo'n exotische verschijning. Deze hommel heeft vanochtend bijna een uur in een innige omhelzing met de magnolia doorgebracht. Zo innig dat we zelfs gedacht hebben dat dit zijn sterfbed was. Het koste hem duidelijk moeite om los te komen gezien zijn bewegingen.

Gesloten

Net als de boompioen sluit ook de magnolia in de avond haar bloem.

Gedurende de dag verspreidde zij een steeds sterkere geur, een zwaar parfum. Nu heb ik geen insecten kunnen betrappen op een bezoekje. Ik vraag me af of het parfum afstotend werkt.

Koolwitje

De aanhouder wint, na een achtervolging had ik 'm te pakken, op de geranium. Het koolwitje. Het grote vlinderboek ('Vlinders van Europa'- spectrum natuurgids) vertelt me dat de mannelijke exemplaren een stip hebben de de vrouwtjes twee. Deze op de foto is dus een mannetje.

Toen ik net buiten liep landde er een vrouwtje op de braam, maar helaas mislukte de foto (ik loop tegenwoordig niet de tuin in zonder mijn telefoon met camera). Wordt vervolgd...

Grandiflora

Hij doet zijn naam eer aan, grandiflora. De bloem is enorm. De bloemknop is ongeveer zo lang als mijn wijsvinger, en de bloem is zo groot als mijn beide handen tezamen.

En adembenemend mooi...

Meer Magnolia

Vuilboomblauwtje

Dit is zo'n naam waarvan je je kunt afvragen waar de klemtoon ligt. Is het een vuil-boomblauwtje of een vuilboom-blauwtje. En wat is dan een vuilboom? 'T blauwtje is wel wat vlekkerig maar om nou te zeggen vuil, dat gaat wat ver. Hier op de kattenstaart. Qua vlinders in onze tuin verreweg de kleinste, en de minst beweeglijke. Met weinig moeite kon ik deze vastleggen, terwijl grotere vlinders (koolwitje, citroenvlinder en nog wat oranjegekleurden die ik doordat ze zo fladderden nog niet heb kunnen determineren) zich daar veel minder voor lenen. Ik kan niet wachten tot de Buddleja bloeit. Daar blijft menig vlinder lang genoeg op zitten.

Vuilboom ofwel sporkehout

Wachten op de magnolia...

Moerbei

De strijd om de moerbei is begonnen. De merel was er het eerst, maar werd hardhandig weggejaagd door de ekster. Op de linkerfoto zit de ekster op het gras en de merel op het dak van de schuur. De verleiding van verse moerbeien was groter dan de angst voor de rivaal want algauw zat de merel weer in de moerbei. Eerst aan de achterkant uit het zicht en later weer wat naar voren. Als je goed kijkt zie je hem in de rechterfoto.

De foto's zijn genomen vanuit de keuken met mijn telefoon, zodra ik een stap in de tuin zet gaan ze er vandoor, de lafaards...

Corinthische zuilen

Een inspiratiebron in de oudheid, de Acanthus. Zowel in de Griekse bouwkunst als in de Islamitische kunst en architectuur was de plant een dankbaar onderwerp voor ornamenten en mozaÏeken.

De Acanthus in onze tuin heet 'mollis' en is nog 'jong'. Hij bloeit dit jaar voor het eerst. Gezien de historie van deze plant zijn mijn verwachtingen voor volgende jaren nu natuurlijk toren- of liever zuilen- hoog.

Op vrijdag..

..nog iets verder