Framboos

De frambozen lijken het goed te doen. De eerste heeft vruchten. En een weidehommel doet goed zijn best de buurframboos te bevruchten. We hebben 4 soorten frambozen die allemaal in verschillende periodes vruchten geven. Dit ten behoeve van de consumptie de gehele zomer door.

Schuimbekkend

Of het schadelijk is weet ik nog niet, maar het ziet er nogal onsmakelijk uit. We hebben een buurjongen die er een sport van maakt luid rochelend de straat te bevuilen met zo groot mogelijke klodders spuug. De gedachte dat hij vanuit het slaapkamerraam onze tuin bekwijlt is niet eens zo'n rare.

Maar, gezien de lokatie van de bespuugde planten, zou hij behoorlijk bedreven moeten zijn in het mikken en daartoe acht ik hem toch niet in staat. Dus.. zal het wel koekoeksspog of heksenspog zijn, komende van het schuimbeestje. Gesignaleerd op de lavendel en de kruipkamperfoelie.

Zevenstip

Gelukkig, de moerbei wordt bevolkt door het inheemse zevenstippelige lieveheersbeestje.

Nog meer hommels

Deze hommel is ofwel de 'gewone aardhommel' ofwel de 'veldhommel'. Volgens het boekje komt de veldhommel vooral voor in duin en veld, en heeft vaak een helder citroengele streep. De gewone aardhommel heeft over het algemeen een bruingele streep. Dit exemplaar is behoorlijk citroengeel, alleen is onze tuin geen duinpan noch een veld.

En omdat boomkruipers ook tegen muren oplopen, hommels in vogelnestkastjes kolonies vestigen en lieveheersbeestjes soms gevaarlijke Aziatische predatoren zijn, ga ik er van uit dat dit een veldhommel is.

Deze in het bijzonder nam de tijd verschillende bloemen van de petunia leeg te lurken waarbij hij zijn, in verhouding, grote lijf moeizaam in de kelk wist te wurmen en naderhand zichzelf, als een soort van klemzittende Winnie de Pooh druk wiebelend achterwaarts, met ogenschijnlijk veel pijn en moeite amper wist te bevrijden.

Niets is wat het lijkt

De huismus waar ik het eerder over had, die zo stiekem achter mijn rug om in de dakgoot van de buren aan het nestelen zou zijn, blijkt net zo min een mus te zijn als dat de heggenmus er een is. Mijn eerste gedachte toen ik het beestje voor het eerst zag was 'goh, kan een mus tegen een muur oplopen?'. Ik dacht even aan de boomkruiper die ik in de buurt van mijn werk wel eens had gezien maar ja een boomkruiper, die kruipt in een boom. En niet in een dakgoot.

Mis. Het is wel degelijk een boomkruiper, heb ik me laten verzekeren door twee kenners. Een bosvogel die normaliter onder loszittend schors van een boom nestelt. Vermoedelijk over komen waaien uit het Vliegenbos hier niet ver vandaan.

Hongerige mieren

Het duurt niet lang meer of de pioenen barsten open. Tot die tijd is de pioen een dankbare bron van zoetigheid voor de mieren.

Akkerhommel

Er is meer dan de boomhommel. Zoals de akkerhommel. Hier hangend boven de rhododendron.

Zo schuw als een mus

Ik weet het niet met die mussen, zo brutaal als ik ze me herinner op het terras van Vertigo, zo schuw zijn ze nu rondom onze tuin. Ik heb een huismus betrapt op het maken van een nest onder de dakgoot van de buren (op de foto zie je de bewuste dakgoot), en hoewel ik al menig uur in de tuin heb zitten wachten, camera standby, krijg ik de indruk dat het beestje verschijnt zodra ik me net omgedraaid heb of net de keuken in loop. Want als ik me dan weer omdraai, of door het keukenraam kijk, zie ik net iets het nest binnenglippen.

Voor wat betreft de foto met die enorme conifeer, daar bovenin zit de heggenmus triomfantelijk te zingen. Deze heb ik een keer in een van de plantenbakken in de tuin van dichtbij mogen zien, ook terwijl ik in de keuken stond. Verder laat ie zich alleen uitbundig horen vanuit de beschutting van zijn conifeer, uit het zicht.

Ze zijn niet verwant, biologisch gezien, al dragen ze deels dezelfde (Nederlandse) naam. Ze zijn wel beide algemeen voorkomend. En in ons geval kennelijk alleen te bekijken van achter het keukenraam.

Hoop doet leven

Na de woelmuis (die aan een tragisch einde kwam dankzij een kat, zo vertelde onze buurvrouw van het balkon ons), lijkt er nu sprake van een wat grotere ondergrondse die onze tuin ontdekt heeft. Er zijn twee verdachte hopen gesignaleerd, die erg aan molshopen doen denken. Hoewel de ene er al ouder uitziet, moet deze toch ook betrekkelijk vers zijn, gezien de frequentie waarin we de tuin grondig bekijken op al wat er groeit en bloeit. Ik kan me niet voorstellen dat deze hoop ons eerder ontgaan zou zijn.

De paartijd van mollen is eind maart/begin april. Na een week of 6 worden de jongen geboren (dat zou dus nu ongeveer zijn) die vervolgens 5 weken in het nest blijven en dan ergens in juni het nest uitgejaagd worden. Dus in het ergste geval hebben we een nest en in juni een aantal uitzwermende jongen.

Aan de andere kant hebben onze buren een apparaatje in de tuin staan dat geluid maakt dat mollen verdrijft. Dus lijkt het onwaarschijnlijk dat het beest zich in onze tuin zou nestelen. Toch?

Meer mol

Aziatische invasie

Leuk, lieveheersbeestjes. Ik had een tijdje geleden een boekje gekocht, gelijk met het hommelboekje, om de soorten die ik in de tuin vond nader te onderzoeken. Nu staan er in het boekje de meest voorkomende soorten zoals de twee-stippelige, de zeven-stippelige en tien-stippelige. Vanochtend zag ik een parend stel, op de geranium (zie foto) met een flinke hoeveelheid stippen hetgeen ik natuurlijk direct nader moest onderzoeken. Ik heb het parende paar brutaal een keer of 35 vastgelegd en de stippen nauwkeurig geteld. Ik kwam op 18.

Nu ziet 'het 18-stippelige lieveheersbeestje' er volgens mijn KNNV (vereniging voor veldbiologie)-boekje er heel anders uit, namelijk roodbruin tot kastanjebruin met 16 geelwitte vlekjes. Bovendien zit deze vooral op dennebomen.

Wikipedia lijkt het antwoord te hebben, het lijkt te gaan om het 'veelkleurig Aziatisch lieveheersbeestje', een agressieve predator die in België in het verleden is ingevoerd om de strijd met de bladluis aan te gaan, maar zich nu heeft gevestigd in de vrije natuur. Gezien het feit dat deze soort bij gebrek aan luizen ook andere soorten lieveheersbeestjes, rupsen en vlindereitjes opeet, vormt ze een bedreiging voor de inheemse soort.

Gelukkig hebben wij behoorlijk wat luis in onze tuin.

Op wikipedia stond een oproep om waarnemingen te melden, ik heb de foto's opgestuurd.

Achter de rododendron

Toen ik klein was en nog op het platteland woonde, woonden mijn opa en oma in Amsterdam. Mijn opa was een fan van Tol Hansse en dankzij Tol Hansse heb ik het woord 'rododendron' leren kennen. Niet dat ik begreep wat het was maar het feit dat Mien er voornamelijk achter zat heeft grote indruk op me gemaakt. -->

'Maar Mien zat in haar nachtjapon achter de rododendron
Alwaar hij haar niet vinden kon, zomaar weg zonder pardon
Heeft u haar soms gezien misschien, Mien waar zit je hoehoe Mien
Maar Mien zat in haar nachtjapon achter de rododendron
Mien'

Toen wij onze 'rodo' in de tuin plantten herinnerde ik me prompt ook dat lied van Tol Hansse weer. En eindelijk wist ik wat een rododendron was. Hij is bijna bloeiende.

Petunia

Mijn keuze voor de diascia in plaats van petunia is me niet helemaal in dank afgenomen. De petunia werd gemist. Om het 'goed' te maken heb ik alsnog 2 petunia's meegenomen maar bij wijze van compromis in de kleur paars. Mijn bezwaar tegen de petunia van vorig jaar was de kleur, die donkerroze die je vaak ziet.

Pikant detail van de petunia is, zo heb ik zojuist ontdekt, dat de naam afgeleid is van het woord voor tabak, in de taal van een stam Zuid-Amerikaanse indianen (Tupi-Guarani). Botanisch gezien is de petunia familie van de tabaksplant (behorende bij de nachtschadefamilie: Solanaceae).

Ik begrijp nu ook de wens van de terugkeer van de petunia in onze tuin...

Bruin borststuk

Hebbes! Na een aantal maal een collega-hommel zo voorzichtig doch zo snel mogelijk achtervolgd te hebben door de tuin, zonder bevredigend resultaat, bezocht deze hommel de ajuga (Ajuga reptans 'atropurpurea') terwijl ik de zich langzaam openende knoppen van de rhododendron schuin achter de ajuga stond te bestuderen.

Een boomhommel met bruin borststuk. Wat een opluchting.

Magnol

Om nog maar eens terug te komen op de oorsprong van plantnamen, de magnolia is vernoemd naar de botanicus Pierre Magnol. Waar Sempervivum te maken heeft met de eigenschap van de plant, is Magnolia een kwestie van eerbetoon. Hoewel ik natuurlijk niet kan spreken over het karakter van meneer Magnol, maar zijn uiterlijk heeft weinig overeenkomsten met de maagdelijk witte en bijzonder elegante bloem van onze Magnolia Grandiflora 'Exmouth'. Het zal dan ook zijn status als botanicus zijn dat de vernoeming veroorzaakt heeft.

Ik heb nu één bloemknop ontdekt, net als vorig jaar. Nu is het wel zo, een afbeelding van meneer Magnol gezien hebbende, dat de wijze waarop de bloemknop zwelt (hij wordt namelijk nog veel corpulenter) me wel enigszins doet denken aan zijn naamgever. Maar dat zou wel een erg onaardig motief zijn voor een vernoeming.

Werkster (boomhommel)

Je zou je kunnen afvragen wat een insect doet in geval van regen. En zeker een vliegend insect. Voor ons zijn druppels vervelend, je wordt er ongevraagd nat van. Maar in verhouding zou een stortbui voor een hommel net zoiets moeten zijn als een lawine voor ons is.

Deze werkster werkt in ieder geval gewoon door lijkt het. Nu moet ik er bij zeggen dat het op het moment van fotograferen slechts een beetje druppelde dus wie weet maakt ze gebruik van de periode tussen de buien door om naar het nest te vliegen. Dankzij Photoshop kun je als je goed kijkt zien dat dit exemplaar een geheel zwart lijf heeft met een wit achterwerk. Ik heb ze ook met bruin borststuk gezien maar die heb ik nog niet kunnen snappen met de camera.

Kwajongens

Schooiers zijn het, eksters. En niet alleen vanwege het feit dat ze azen op eitjes en jonge vogels die ik graag in mijn tuin zie. Ze pikken de vuilniszakken open, ze struinen het terras af naar etensresten (maar niet als we er zitten, zo laf zijn ze dan ook wel weer), ze komen zelfs op de spareribs op de barbecue af, en de afgekloven botten nemen ze mee. Ze hebben het gemunt op onze fruitbomen en -struiken (vorig jaar heb ik een jonge ekster uit het net dat over de moerbei hing geplukt), pakjes shag op de tuintafel zijn niet veilig en de kauwtjes en duiven zijn uit de tuin verdreven (nu vind ik dat van de laatste niet zo erg). Ze weten zich in het voederbakje voor meesjes te wurmen om deze leeg te halen. En sinds vanochtend moet de bamboeuitvoering van het bijenkastje het ontgelden. De bamboe heeft hun interesse gewekt. Eerst dachten we dat ze er eitjes en larven uit aan het vissen waren, maar juist het dit kastje was nog niet 'bemetseld'. Nu vermoed ik dat het ze om het materiaal te doen is.

Maar toch, als je eenmaal zo'n ekster uit een net bevrijd hebt terwijl je door die grote zwarte snavel in je handen gepikt wordt, dan schept dat toch een band, hoe eenzijdig ook. Ik verheug me nu al op de dag dat de kersen rijp zijn, en we weer netten ophangen.

Huislook

Ik ben gek op vetplanten. Of liever succulenten (als een volwaardig tuinbezitter strooi ik steeds meer met latijnse benamingen), en helemaal die die als rozetjes bloeien. Sempervivum (familie Crassulaceae) heb ik geleerd inmiddels. Nu was ik op zoek naar de Nederlandse benaming voor mijn excellijst. (ik houd een lijst bij met alle planten in de tuin en de bloeidata, zo kunnen we vergelijken wat er wanneer bloeit en dan vooral in verhouding tot andere jaren... ik weet het, het moet niet gekker worden). De Nederlandse benaming voor Sempervivum is 'huislook', niet te verwarren met zaken als bieslook en knoflook die weer onder een andere familie vallen (Alliaceae).

Ik vind die naam toch wat tegenvallen. Sempervivum betekent immers 'altijd levend' en huislook... volgens mij niet. In het Engels kom ik nog wel 'liveforever' tegen als naam, hetgeen ook een stuk meer tot de verbeelding spreekt.

Hoe dan ook, mijn Sempervivums (Semperviva?) breiden zichzelf uit zoals te zien op in ieder geval de bovenste foto. Ik ben benieuwd naar de bloemetjes.

Geel

Geel wordt structureel geweigerd in onze tuin. Geel en oranje. Geel en oranje bloemen zijn zo gewoontjes, schreeuwerig, langs de kant van de weg in het plantsoen. Weinig subtiel en al helemaal niet chique.

Soms worden we gestraft. Soms heeft een roze akelei een geel hart.

De pioen is dood, lang leve de pioen

De boompioen is, na een week gebloeid te hebben, bijna ten einde. De 'gewone' pioen echter, is bijna zover het stokje over te nemen. Nu nog bewandeld door naar zoetigheid zoekende mieren...